با یکی از دوستان و سه نفر از کارشناسان گردشگری می رویم به یکی از مناطق اطراف قم.
قرار است زمینی بازدید و کارشناسی شود برای مجوز و موافقت اصولی ساخت مجتمع گردشگری. من هم به عللی در این بازدید همراه هستم. در حین بازدید یکی از کارشناسان که که بعدا می گوید قبلا کارشناس میراث فرهنگی هم بوده، روی زمین جستجویی می کند و به نظرم تکه سنگی برمی دارد.
وسط صحبت هایمان می گوید: فکر کنم اینجا منطقه باستانی و قدیمی ای هم باشد... به چیزی که در دستش هست اشاره می کنم و می گویم:فسیل پیدا کرده ای؟
می گوید: نه تکه ای سفال پیدا کرده ام. برای دوره ساسانی است!
می گویم: مطمئنی؟ دوره ساسانی؟؟
می گوید: بله پشت این کوه ها هم قلعه ای است که مربوط به همان دوران می باشد و همینطور رها شده است!!
البته اشاره هم می کند که مواظب باشید بچه های میراث فرهنگی (همکارانش را می گوید) اینجا را پیدا نکنند! و نفهمند اینجا این آثار پیدا شده است!
با خود می گویم اگر چنین آثاری از قدمت و سابقه فرهنگ در خیلی از کشورها بود، چه اهتمامی برای معرفی و نگهداری آن می شد و چقدر روی آن مانور داده می شد. اما در ایران ما از آنجا که بیله دیگ بیله چغندر، برای من شهروند و یا حتی برای یک کارشناس گردشگری و میراث فرهنگی این مسائل هیچگونه اهمیتی ندارد!
متاسفانه آنقدر با سرمایه فرهنگی و سرمایه اجتماعی ما ایرانیان بازی شده که ایران در درجه آخر اهمیت برای همه مان شده است!
قرار است زمینی بازدید و کارشناسی شود برای مجوز و موافقت اصولی ساخت مجتمع گردشگری. من هم به عللی در این بازدید همراه هستم. در حین بازدید یکی از کارشناسان که که بعدا می گوید قبلا کارشناس میراث فرهنگی هم بوده، روی زمین جستجویی می کند و به نظرم تکه سنگی برمی دارد.
وسط صحبت هایمان می گوید: فکر کنم اینجا منطقه باستانی و قدیمی ای هم باشد... به چیزی که در دستش هست اشاره می کنم و می گویم:فسیل پیدا کرده ای؟
می گوید: نه تکه ای سفال پیدا کرده ام. برای دوره ساسانی است!
می گویم: مطمئنی؟ دوره ساسانی؟؟
می گوید: بله پشت این کوه ها هم قلعه ای است که مربوط به همان دوران می باشد و همینطور رها شده است!!
البته اشاره هم می کند که مواظب باشید بچه های میراث فرهنگی (همکارانش را می گوید) اینجا را پیدا نکنند! و نفهمند اینجا این آثار پیدا شده است!
با خود می گویم اگر چنین آثاری از قدمت و سابقه فرهنگ در خیلی از کشورها بود، چه اهتمامی برای معرفی و نگهداری آن می شد و چقدر روی آن مانور داده می شد. اما در ایران ما از آنجا که بیله دیگ بیله چغندر، برای من شهروند و یا حتی برای یک کارشناس گردشگری و میراث فرهنگی این مسائل هیچگونه اهمیتی ندارد!
متاسفانه آنقدر با سرمایه فرهنگی و سرمایه اجتماعی ما ایرانیان بازی شده که ایران در درجه آخر اهمیت برای همه مان شده است!
